13.09.21
Assessor bij de politie
Objectiviteit en transparantie
Wat doet een assessor eigenlijk? “Via interviews en andere selectieproeven beoordelen wij bepaalde competenties van kandidaten die solliciteren voor een uniformfunctie of die intern willen doorgroeien. Mijn collega’s en ik evalueren op basis van specifieke, objectieve criteria en geven advies aan de deliberatiecommissie. Zo adviseren we onpartijdig en transparant of een kandidaat de juiste persoon is voor de job.”
Hermes studeerde af als klinisch psycholoog, die normaal gezien complexe psychische problemen vaststelt en behandelt. Dan is een job als assessor misschien een verrassende keuze. “Ja, het sluit iets minder aan bij mijn afstudeerrichting — je zou me diplomagewijs eerder bij het stressteam verwachten — maar mijn klinische insteek is wel nuttig tijdens de evaluatiegesprekken. Politieagenten komen in situaties terecht die naar de keel grijpen. Tijdens de selectieprocedure maken wij dan ook een inschatting van de emotionele stabiliteit van de kandidaat.”
“Het gebeurt namelijk dat we tijdens de procedure kandidaten zien die kampen met een drugsproblematiek of met psychische problemen. Het is dan aangewezen om hen de juiste ondersteuning te bieden, ongeacht de selectiecontext.”
Assessor bij de politie: een grote verantwoordelijkheid
Als assessor heb je een job die maatschappelijke relevant is. Dat spreekt Hermes enorm aan.
“Bij de politie levert elke medewerker direct of indirect een bijdrage aan de samenleving. Mijn collega’s en ik hebben best veel verantwoordelijkheid: we beslissen vandaag mee over wie morgen de burger helpt. Wij zoeken mensen met de juiste competenties, ingesteldheid en motivatie om bij de politie aan de slag te gaan. Daar proberen we over te waken. Het geeft me dan ook zeker en vast voldoening om gedreven mensen te zien instromen in onze organisatie.”
Een leuk detail: de vriendin van Hermes volgde dezelfde studies en werkt wél als klinisch psycholoog. “Zij moet een langdurige vertrouwensrelatie met haar cliënten opbouwen en moet daarbij alle oordelen laten varen. Ik mag kandidaten juist een spiegel voorhouden en moet vooral dùrven beoordelen. We houden de verkeerde mensen ook buiten, hé. Er zijn altijd kandidaten met slechte bedoelingen, die liegen of om verkeerde redenen solliciteren.”
Wat doet een assessor eigenlijk? “Via interviews en andere selectieproeven beoordelen wij bepaalde competenties van kandidaten die solliciteren voor een uniformfunctie of die intern willen doorgroeien. Mijn collega’s en ik evalueren op basis van specifieke, objectieve criteria en geven advies aan de deliberatiecommissie. Zo adviseren we onpartijdig en transparant of een kandidaat de juiste persoon is voor de job.”
Hermes studeerde af als klinisch psycholoog, die normaal gezien complexe psychische problemen vaststelt en behandelt. Dan is een job als assessor misschien een verrassende keuze. “Ja, het sluit iets minder aan bij mijn afstudeerrichting — je zou me diplomagewijs eerder bij het stressteam verwachten — maar mijn klinische insteek is wel nuttig tijdens de evaluatiegesprekken. Politieagenten komen in situaties terecht die naar de keel grijpen. Tijdens de selectieprocedure maken wij dan ook een inschatting van de emotionele stabiliteit van de kandidaat.”
“Het gebeurt namelijk dat we tijdens de procedure kandidaten zien die kampen met een drugsproblematiek of met psychische problemen. Het is dan aangewezen om hen de juiste ondersteuning te bieden, ongeacht de selectiecontext.”
Assessor bij de politie: een grote verantwoordelijkheid
Als assessor heb je een job die maatschappelijke relevant is. Dat spreekt Hermes enorm aan.
“Bij de politie levert elke medewerker direct of indirect een bijdrage aan de samenleving. Mijn collega’s en ik hebben best veel verantwoordelijkheid: we beslissen vandaag mee over wie morgen de burger helpt. Wij zoeken mensen met de juiste competenties, ingesteldheid en motivatie om bij de politie aan de slag te gaan. Daar proberen we over te waken. Het geeft me dan ook zeker en vast voldoening om gedreven mensen te zien instromen in onze organisatie.”
Een leuk detail: de vriendin van Hermes volgde dezelfde studies en werkt wél als klinisch psycholoog. “Zij moet een langdurige vertrouwensrelatie met haar cliënten opbouwen en moet daarbij alle oordelen laten varen. Ik mag kandidaten juist een spiegel voorhouden en moet vooral dùrven beoordelen. We houden de verkeerde mensen ook buiten, hé. Er zijn altijd kandidaten met slechte bedoelingen, die liegen of om verkeerde redenen solliciteren.”